SANATLA İÇ İÇE BİR AİLE

Türk pop müziğinin kıymetli müzisyenleri hiç elbet 60’ların sonu, 70’li yılların başı üzere seslerini duyurmaya başladı. Bunlardan biri de Asu Maralman’dı. Maralman, sanatla iç içe olan bir ailede büyüdüğünü söylüyor: “Abim ve ablam piyano dersi alırdı. Ancak bu, saatlerce çalışmak demekti. Ben ise sokakta oynamayı severdim. Piyano derslerine hiç adapte olamadım. 5-6 yaşında tekrar piyanoya oturtuldum. O yaşlarda disipline girmek büyük bir yüktü. Konutumuz 2 katlıydı, camı açar kaçardım. Her sabah kalktığımda da bir meslek uydururdum kendime. Ta ki annem şan derslerine beni yönlendirene kadar. Operaya girmemi istiyordu. Annemiz dominant bir karakterdi. Annem öteki çocuklarına çok hoş lafını geçirirdi. Ben üçüncü olduğum için bana çok laf yetiştiremezdi.

HALK BENİ TANISIN İSTEDİM

Bakırköy Halk Evi’nde tiyatro da yaptım orkestralarda solistlik de… Çok hareketli olduğum için pop müzik bana daha cazip geldi. O vakit da İtalyanca müzikleri radyolardan takip ederdim. 1960’lardan bahsediyorum alışılmış. İtalyan Lisesi’ne gittiğimden o müziklerde mest oluyordum.”Maralman’ın birinci 45’liğini çıkarması ise onun tabiriyle çok vakit geçtikten sonraya denk geliyor: “Orkestralarda yabancı müzik söylerdim. Ama isterdim ki halk beni tanısın. Hilton o vakit tekti ve orada orkestrayla solistlik yapardım. 26 yaşıma kadar da plağım olmadı. Hangi kapıya gittimse pek şirin davranmadılar. Şöhretli insanlara plak yapıyorlardı. 26 yaşındayken Diskotür Müzik’in sahibi ‘gel bir 45’lik yapalım tutarsa fiyat, tutmazsa da ne yapalım’ dedi. ‘Bir Görsem Ölmeden’ ile girdik bu işe. Kelamları Ümit Can Oğuzcan’a ilişkin, müziği de Kiev’dendi.”

MÜZİK SÖYLEMEK BAĞIRMAK DEĞİLDİR

Asu Maralman, yeni kuşağın Anadolu pop müziklerini cover’laması ve yine tanınan olmasının nedenlerini şöyle açıklıyor: “Nedenlerinden birincisi, o zamanki bestekarların para peşinden koşmayarak hislerini notalara dökmeleri. Hisler eskimiyor, eskiyen hücreler. Bizim âşık olduğumuz vakitten bu vakte bir sürü âşıklar oldu. Hasebiyle o müzikler da her türlü beşere hitap etti.İkincisi de yorumdur. Biz müzik söylemedik, yaşadık. Hakikaten vardı o hisler. Bunların hepsini de müziklere işledik. Bunu yaparken bir takımımız yoktu. Her şeyi kendi kendimize yapmaya çalıştık. Böylelikle sürreal bir kişi olmuyorsun. Tüm acın ve sevincin müziklere yansıyor. Ondan beşerler yıllar sonra bile bizi duyunca ‘Aa’ diyor ve tekrar birebir duyguyu hissediyor. Müzik söylemek bence bağırmak da değildir. Müzik söylemek duymak, hissetmek ve karşı tarafın tüylerini diken diken etmektir.”

ASU İSMİNİN KISSASI

Asu Maralman, aslında Silva Bursalıoğlu olan isminin değişme kıssasını şöyle anlatıyor: “Plakçımız ismimi beğenmedi. ‘Bu yabancı müzikçi olarak düşünülür, biz Türkçe bir isim koyalım’ dedi. Muharrir Ferit Edgü aile dostumuzdu ve onunla isimler düşündük. Asu çok hoşuma gitti, su üzere bir şeydi. Maral da dişi geyik manasında. Plakçı, ‘Asu Maral deyince havada kalıyor, ‘man’ eki takalım’ dedi. Kabul ettim ve Asu Maralman oldum. Lakin bu isim beni çok yordu. Hiç kimse düzgün bir biçimde söyleyemedi. Sonuçta ben bu isimle çok uzun yıllar yaşadım, Silva’dan daha çok… Silva denince dönüp bakmam bile, ‘Herhalde diğerini çağırıyorlar’ derim. 26 yıl Silva, geri kalan Asu Maralman ile geçti.”

ZEKİ MÜREN EKRANDA GÖRÜP BEĞENMİŞ

Sanatçı, 70’lerde Zeki Müren’in alt takımında yer almasını ve onunla çalışmanın hissini şöyle anlatıyor: “Zeki Müren beni, birinci kere ekranda görmüş. ‘Bu kızı gidin bulun’ demiş. Onunla tanışmak için Lalezar Gazinosu’na erkenden gittim. Bana, ‘Seni ben istedim, sen gazino topluluğuna yabancısın burada bir şey olduğu vakit çabucak bana gel, söyle. Kimse ile muhatap olma’ dedi. Bir hami üzereydi. Türkiye’nin çeşitli yerlerinde 4 yıl bir arada çalıştık. Gazinoya geldiğimizde kendi takımında olan sanatkarların kıyafeti, makyajı, yani her şeyiyle ilgilenirdi. İşten sonra kaçmak isterdim. ‘Çabuk gir içeri, beni dinle’ kaygısı. Ben de klasik Türk musikisinden bunalırdım. Bünyeme karşıt gelirdi. Lakin her gece meskene gitmeden onu, sahnesi bitene kadar seyrederdim. Sonrasında klasik Türk musikisi hastası oldum. Zeki Müren’den dinleyerek sevdim. Benim en çok ‘Bana Hoş Bir Şey Söyle’ müziğimi severdi.”

ANNEM BENİ HİÇ TAKDİR ETMEDİ

Asu Maralman, “Bal Gibi” olur müziğinin mesleğinin miladi takvimi olduğunu söylüyor: “1977 sonrası ‘Bal Gibi’ olur adım, soyadım ‘Bağrı Yanık Dostlara’ olur. ‘Bağrı Yanık Dostlara’ müziğini, Oya Küçümen’in babası Zihni Küçümen yazdı. O müziğin olduğu albüm de tek uzun çalarım. Tüm masrafını ben vermişimdir. Lakin bunu ispat edemiyorum, şirketim yoktu. ‘Öncü Plak bassın albümü’ dedim. Bugün piyasada binlerce liraya satılan bu plaktan ben hâlâ bir kuruş bile alamıyorum.” Sanatçı, tüm bu başarılara karşın annesinin kendisini izlerken daima bir sorun bulduğunu söylüyor: “Annem beni ekranda izlediğinde telefon açar, ‘En makûs müzik senin. Selman Andak herkese iyi modül veriyor, sana iyi vermiyor’ kaygısı. Ben seçtiğimi söyleyince de ‘Aa zevksiz’ kaygısı. Annem hiçbir vakit beni takdir etmedi. Onun ideali benim pop müzikle ilgilenmemem, büsbütün opera sanatkarı olmamdı. Hiçbir vakit yaptığımla alkışlamadı ve seyretmedi bile. Gayesi bu değildi. Amaç şaştı.”

LONDRA’DA KONUT HANIMLIĞI YAPIYORUM

Asu Maralman şimdilerde Londra’da eşiyle birlikte yaşıyor. Eşiyle evlenme kıssasını de şöyle anlatıyor: “2008’de abimin çocukluk arkadaşından evlilik teklifi aldım. Çocukken çok severdim onu, ben 10 yaşındayken o 18’di. Evvel çok aykırı geldi bu teklif bana. Abim ‘Bunun sonu yok, çoluk çocuk yok. Ne diye düşünüyorsun’ dedi. Bir yıl sonra İngiltere’ye geldim ve burada evlendim. Londra’dayım artık de. Ortada Türkiye’ye gidip geliyorum. Burada mesken hanımlığı yapıyorum. İnternetten yemekler bakıp pişiriyorum. Eşim emekli oldu ve kendi hobileri var. Koronadan ötürü da bir yıldan fazladır gelemiyorum Türkiye’ye.” Maralman, “Evde müzikler mırıldanıyor musunuz?” sorusuna şu karşılığı veriyor: “Bazen, lakin kendi içimde huzuru yakaladım. Müzik yapmak istiyorum, yeni yazdığım bir şeyler var. Müziğin ismi da ‘Yaşamak Aşkın Ta Kendisi’. Yeni jenerasyondan de Sıla’yı beğeniyorum. Şebnem Ferah da yüreğime dokunuyor.”