1970’lerin ortasında gazinolar Türkiye’de altın yıllarını yaşıyordu. İstanbul’un en büyük gazinosuysa Fahrettin Aslan’ın işlettiği Maksim’di. Seçil Heper, 1975’te Maksim’in değerli assolistlerinden biri oldu. Heper, Ankara Radyosu’ndan gazino sahnesine uzanan ses macerasını şöyle anlatıyor:
“Memur bir ailenin çocuğuyum. Babamın işi icabı bütün Türkiye’yi gezerdik, 3 kız kardeştik. En küçükleri bendim. Birinci ve ortaokulu Ankara’da okudum. 18’den küçükken radyo imtihanlarına girdim.
Ankara’da bir kapının önündeki kalabalığı gördüm. ‘Ne oluyor’ diye bakarken Ankara Radyosu’nun müdürü beni göstererek ‘Onu da listeye yazın’ dedi.
Beni içeri çağırıp kaydettiler ve ‘15 gün sonra gel radyo imtihanı var’ dediler. Küçükken devamlı müzik söylerdim ancak sanatçı olmak aklımdan geçmedi hiçbir vakit. Baba tarafında ses vardı. Babamın babası Fatih’te hafızdı.
İmtihana girdim ve akabinde bir arkadaşım ‘senin ismin var listede’ dedi. Yüzde 95 üzere bir puanla kazanmıştım. 7-8 yıl eğitim gördüm. O vakit televizyon yeni başlamıştı. Biz de orada 28 genç çıkıp müzik söylerdik. Fahrettin Aslan, beni devamlı görürmüş. Herkese de söylermiş,
‘Ben bu kızı Maksim’e almak istiyorum’ diye. Bir gün İzmir’de Fahri Bey’e rastladım. Bana teklif etti. Merhum Özer Altın beni ikna etti. Radyodan aldığın 250 lira ile oradan alacağın bir mi’ dedi. Ve İstanbul’a büyük reklamlarla geldim. Fahri Beyefendi beni çok hoş lanse etti. Sahneye birinci çıkışım da 1975 yılıydı.”
‘Solist gittin solist geldin başımıza’“Eşimin vefatından sonra konser teklifleri geldi. Emel Sayın, Bülent Ersoy, Muazzez Abacı ve ben konserler yapmaya başladık. Bende mangal üzere yürek olduğu için sahneye döndüm. Diğeri olsa buna yürek edemezdi. Muazzez’in söylediği bir laf vardı, ‘Ulan solist gittin, yeniden solist olarak geldin başımıza.’ Halkın gözünde bunu çok iyi anladım. Beni unutmamışlardı.”
Eski eşim beni kandırdı
Seçil Heper, yalnızca 6 yıl süren assoslist mesleğini nasıl sonlandırdığını şöyle anlatıyor:
“Çok fazla kişi hayranlıkla beni izlerdi. Eski eşim Arnavut Prensi Melih Caculi ile de o formda evlendim. Birinci gece, gözlüklü bir beyefendinin çok şık ve kalabalık bir masada bana çok dikkatli baktığını gördüm. O vakit bana âşık olmuş. Evlenme teklif etti. Sahneyi bırakmak istemedim. Bana palavra da söyledi, ‘Sahne alacaksın tekrar de’ dedi. Evlendikten sonra sahneye müsaade etmedi. Fahri Beyefendi, çok ısrar ediyordu fakat eşim bırakmıyordu. 35 yıl evli kaldım. 10 yıl oldu eşimi kaybettim. O da bir noktada gazinoların hakimiydi.”
Şimdiki aklım olsa evlenmezdim
Heper, “Sahneyi bıraktığınıza pişman mısınız” sorusuna şu cevabı veriyor:
“Keşke bu kadar erken orta vermeseydim. ‘Keşke evlenmeseydim’ de diyorum. Şimdiki aklım olsa evlenmezdim. Çok kıymetli bir sanatım vardı. Meskende cümbüşler yapılırdı. Behiye Aksoy, Müzeyyen Senar gelirdi. Üzülürdüm, sahneye çıkamadığım için.”
Sanatçı, şayet sahneye çıksaydı eşinin kendisinden ayrılacağını belirtiyor:
“Çünkü birebir meslekten değiliz. Kıymetli biriydi. Bu türlü erkeklerin karısını çalıştırması hiç cazip gelmezdi. Karakterine uygun değildi. Sahne hayatı zordur.”
Heper, “Şimdiki bayan sanatkarlar daha mı güçlü” sorusuna şu karşılığı veriyor: “Şimdi bir erkeğe ‘hayır’ demeyi biliyorlar.”
EMEL SAYIN’I KAÇ DEFA ARADIM LAKİN…
75 yaşındaki Seçil Heper, şu an Bodrum’da yaşıyor ve bir gününü şöyle anlatıyor:
“Benim o denli pek sanatçı arkadaşım yoktur. Ben görüşmek isterim lakin onlar aramazlar. Emel’i (Sayın) kaç defa aradım bir sefer aramadı. Sanatkardan arkadaş markadaş olmaz. Yazları da tekne ve denizle geçer.” Yalnızlığın kendisine nazaran olmadığını söyleyen Heper, “Çocuğum olsun istemedim. Fakat yalnızlık sıkıntı. Hayatta insanın her vakit bir arkadaşa gereksinimi var. Eşimden sonra çok iyi bir arkadaşla tanıştım. İç mimar Gürasa Gerekli ile hoş bir hayatım var” diyor.
En ufak falso hayatımın bitişi demekti
Seçil Heper, gazinodaki birinci sahnesine çıkmadan evvel önemli bir hazırlık sürecinden geçtiğini söylüyor:
“Hiç sahnede müzik söylememiştim. Bana 2 ay Özer Altın, aynanın karşısında ders verdi. ‘Şöyle duracaksın, şuraya gideceksin, şunlara selam vereceksin, mikrofonu şöyle tutacaksın’ diye. Fahri Beyefendi, bana çok büyük yatırım yaptı. İstanbul da kurtlar sofrasıydı. Karşımda büyük artistler vardı. Behiye Aksoy, Zeki Müren, Emel Sayın… Orada en ufak falsom hayatımın, gazinonun da bitişi demekti.
Fahri Beyefendi, biri iyi olduğunda baş parmağını üst kaldırır, değilse aşağı indirirmiş. Sahneye birinci çıktığım gece gazino vestiyere kadar doluydu. Ağzım durmadan kuruduğundan tuz yalatıyorlardı. Sahneye çıktığım an, çıt çıkmadı gazinoda. Herkesin gözü bendeydi. Ne yapacağımı bilemedim. Orada bir tek Fahri Bey’i gördüm. Birinci müziğimi bitirdikten sonra Fahri Beyefendi, baş parmağını üst kaldırdı. Orada her şey başladı.”
Heper, “Siz radyodan gazinoya ne getirdiniz?” sorusuna şu karşılığı veriyor:
“Sesim hoştu. Farklılığım kostümlerimdi. Mualla Özbek diye terzi vardı. O devir Türkiye’nin en büyük modacısıydı. En kıymetlisi da… Giydiğim tuvaletler daima ondandı. Bir de Gönül Muharrir ondan giyinirdi. Fiyatlar astronomikti. Kazandığımızı kıyafete verirdik. Kıyafetlerim lisanlara destandı. Sonra Yıldırım Mayruk’la çalışmaya başladım. Gazinoya müşterinin en güzeli ve en lüksü gelirdi. Artık o denli bir şey kalmadı.”
Hürriyet
