◊ Nereden bağlanıyorsunuz?
– Los Angeles’ta konutumda, yatak odamın terasındayım. Hoş bir Los Angeles günü; bahçem hoş, çocuklarım mutlu…
◊ Sinemalar açıldı, sinemaseverler salonlara döndü. Sizi bu dala aşık eden sineması hatırlıyor musunuz?
– Pennsylvania’daki Great Lakes bölgesinde büyüdüm. Bir tıp liman kasabasıydı, barlar ve fabrikalar vardı, sanayi ağırdı. The Tribune- Republican gazetesinin yayınlandığı, cumhuriyetçilerin yoğunlukta olduğu bir kasabada, demokrat olduğum için hayli radikal bir çocuktum. Gençken “Cleopatra Jones” sinemasını izlediğimi hatırlıyorum. Seyirciler içindeki tek beyaz kişi bendim. Siyah-beyaz sinemaları çok severdim. Sinemalar, benim için mevcut ve müthiş üç kanallı televizyondan çok daha değişikti. Yaşadığım kasabam sanayi yeri olduğu için nitekim ya çok eski sinemalar ya da C sınıfı sinemalar gelirdi. Ancak gençken mecburiyetten de olsa eski sinemaları izlemek çok özel bir tecrübeydi.
◊ Hollywood’a birinci geldiğinizde neler hissettiniz?
– Los Angeles’a geldiğimde yaptığım birinci şey, Marina del Rey’de bir daire tutmak oldu. Zira okyanus kenarının hakikaten kusursuz bir yer olduğunu düşündüm. Tekneler, liman, okyanus, pak hava… Bunu daha evvel hiç görmemiştim! Ocak ayıydı ve balkonumda mayomlaydım. Hava benim için o kadar sıcaktı ki… Birinci taşındığımda, “evet, işte bu yaşamak” diye düşündüm. Farklı değil mi, birinci etkilendiğim şey Hollywood yazısı olmadı.
◊ Sete birinci adım attığınız vakit neler hissettiniz?
– Gerçek hayalim neydi biliyor musunuz? Martin Scorsese ve Robert De Niro ile çalışmaktı. Aktör ve oyuncu koçum Roy London, “bu işten ne istiyorsun” dediğinde, onunla paylaştığım hayalim buydu. İstediğimi aldım, yapmak istediğimi yaptım! (1995’de çekilen Casino sineması.) Lakin itiraf etmeliyim Martin’in stratosferine yakın direktörlerin bana iş teklif etmemesi beni biraz hayal kırıklığına uğratmıştı.
BEN ZATİ 20 YILDIR KARANTİNADAYIM
◊ Karantinadayken en çok neleri özlediniz?
-Karantinada üzere yaşamak benim olağan hayatım. Paparazziler ya da beşerler beni takip etmeden ya da kovalamadan konuttan çıkamıyorum. Bu yüzden çok fazla dışarı çıkmıyorum. 20 yıldır inzivada üzere yaşıyorum esasen.
AŞK KİMYASINI BİREBİR HİSSETMELİSİN
◊ Yeni periyot bağlar ve aşklar hakkında neler düşünüyorsunuz?
-İki kişi ortasındaki kimya, hissetmen gereken bir şey. Telefon bildirisiyle, toplumsal medya ya da Facetime üzerinden yapılabilen bir şey değil bence!
ÇOCUKLARIM İYİ BİR AKTRİS OLDUĞUMU DÜŞÜNÜYOR
◊ Çocuklarınızdan bahsettiniz, memnunlar dediniz… Onların ilgisi var mı sinemaya?
– Tüm filmlerimi gördüler. ‘Temel İçgüdü’ sineması hakkında çocuklarımla çok konuştuk. Bilhassa insanların yakışıksız yorumlarına rağmen, gerçekte ne olduğu hakkında tartıştık. İyi bir aktris olduğumu düşünüyorlar. Çok istikrarlı bir gerçeklik algıları var. Ve Robert De Niro… Çocuklarımın en sevdiği aktörlerden fakat onların De Niro hayranlığı ‘Casino’ ile değil, ‘Meet the Fockers’ ile başladı… ‘Casino’yu gördüklerindeyse De Niro’ya hakikaten bayıldılar (gülüyor).
◊ Pekala, onlar da gösteri dünyasında yer almak istiyor mu?
– Tahminen en küçüğü olabilir… Zira izlediklerine eleştirel yaklaşır. Nasıl kurgulandıklarına, nasıl yönetildiğine, ışıklandırmanın nasıl olduğuna, senaryonun nasıl olduğuna dikkat eder. Neden makûs adamı çok erken kesiyorlar ya da neden kıssayı ele veriyorlar üzere yorumlar yapar. ÇAnimasyon hakkında sahiden çok bilgili. Sofistike bir zevki var. Epey zeki ve tüm bunlarla çok ilgileniyor. Lakin bu mesleği yapar mı bilmiyorum? Bir şey söyleyemem. Okulda doğaçlama yapıyor ve oyunculuk dersleri alıyor. Bu işin her tarafını seviyor diyebilirim. Hem kamera önü hem kamera ardı ilgisini çekiyor.
◊ Sizi ne memnun ediyor?
– Çocuklarım beni hakikaten keyifli ediyor ve güldürüyor. Hakikaten komikler. Çok eğleniyoruz. Olağanüstü televizyon gösterileri, küçük latifeler beni memnun eder. Fotoğraf yapmaya çalışmak ve sonra fotoğraflarımın üzerini boyamak ve üzerini boyadığım fotoğrafın üzerini boyamak, sonra hepsinin fecî olduğunu fark etmek beni memnun eder.
Sonra bir ressamdan çok daha iyi bir eskiz sanatkarı olduğumu fark etmek mesela…
BOŞANDIĞIMDA VELAYETİ KAYBETMEK VAHİMDİ
◊ Geçirdiğiniz fecî hastalık dışında size en çok üzen olay ne olmuştu?
– Boşandığımda eski kocam çocuğumun velayetini almıştı. Bu bir anne için dehşetli bir tecrübe. Evladın için kurşunu bile gözü kapalı yersin. Anne, çocuğunun 7/24 yanında olmadığı rastgele bir geçiş periyodunda kalp kırıklığı yaşar. Odönem beni çok üzmüştü.
◊ Bu kadar yıl göz önünde olmak ve herkesin hakkınızda fikir beyan etmesi… Neler yaparsınız hakkınızda saçma sapan yorumlar duyduğunuzda?
– Balkonuma çıkıp, biri beni öldürülüyormuş üzere çığlık atmak için kendime müsaade veriyorum. Dışarı çıkıyorum ve sözün tam manasıyla ciğerlerim parçalanana kadar çığlık atıyorum. İçeri giriyorum başımı ya yastığıma vuruyorum ya da yastığımı yumrukluyorum (gülüyor). Olağanüstü bir şey, rahatlatıcı. Sonra işe geri dönüyorum. Siz de deneyin, işe yarıyor… Daha fazla şefkate gereksinimim var, daha fazla mizaha gereksinimim var, daha fazla hassasiyete gereksinimim var, daha fazla niyetli hallere gereksinimim var… O kadar…
AMELİYAT MASASINDA ÖLÜME YAKIN HİSSETTİM
◊ ‘The Beauty of Living Twice’ (İki Kez Yaşamanın Güzelliği) çok ses getirdi. Neden yazmak istediniz bu kitabı?
– Bu, benim uzun vakit evvel yazmaya başladığım bir şey. Daha evvel mecmualar için bir sürü kısa öykü yazdım. Nantucket Kitap Fuarı’na gitmiştim, orada birçok müellifle ve fuara mesken sahipliği yapan bayanla tanıştım. Birtakım yazılarımı görmüştü. Orada beni, nitekim yazılarımın mükemmel olduğuna ve oturup çabucak bir kitap yazmaya başlamam gerektiğine ikna ettiler.
◊ Oyunculuktan fazla daha çok yazmaya odaklanmayı planlıyor musunuz?
– Projelerinde nitekim beni isteyen direktörlerle çalışmak istiyorum yalnızca. Rol tercihlerden ‘biri’ olmak istemiyorum. Yalnızca direkt teklif kabul ediyorum artık.
◊ Kitabın başlığı yaşadığınız sıhhat sıkıntılarından ilham alınarak ortaya çıktı, o denli değil mi?
– Galiba! Parlak bir ışık gördüm, vefata yakın bir tecrübesi ameliyat masasında yaşadım. Hayatımı gözden geçirmek ve kendime sormak istedim, neden kendini bu kadar zorladın?
Hürriyet
